Marco Overduin

De uitdaging van Marco

Marco Overduin (39) wist het vroeger al: hij wilde het liefst acteur worden. Op het toneel, in musicals en misschien wel op tv. Toch was auditie doen aan de Toneelschool iets te spannend. Bovendien: hoeveel zekerheid heb je in die wereld? Uiteindelijk koos hij een andere richting, maar wel eentje waarin hij ook dicht bij mensen kon blijven. Culturele en Maatschappelijke Vorming in Utrecht bleek een schot in de roos. Inmiddels werkt hij alweer zes jaar als Jeugdprofessional bij de gemeente Moerdijk. Hier kan hij zijn sociale kant kwijt én zijn gevoel voor verhalen.

Rugzakjes

‘Behalve acteren had ik altijd al een sterke drijfveer om mensen te helpen. Na mijn studie ben ik daarom in de jeugdzorg gaan werken, bij verschillende woongroepen in Noord-Brabant. Drunen, Elshout, Waalwijk, Den Bosch, noem maar op. Mijn doel was steeds hetzelfde, waar ik ook kwam: jongeren een beetje verlichting en hoop bieden. Ondanks hun rugzakjes. Ondanks hun thuissituatie waardoor teruggaan soms geen optie meer was. Na ruim twaalf jaar in deze tak van sport wees een kennis me op de gemeente Moerdijk. “Is dat niet iets voor jou?” vroeg hij. Zo is het eigenlijk begonnen.’

Zeer gevarieerd

‘Inderdaad, voor mijn gevoel was ik een beetje vastgeroest. Tijd voor iets anders. Ik solliciteerde bij het Centrum voor Jeugd en Gezin van de gemeente Moerdijk en werd aangenomen. Hier zit je aan de voorkant van de zorg. Als spin in het web verbind ik een heleboel partijen: basisscholen, middelbare scholen, gemeente, jongerenwerk, huisartsen, psychologen, leerplichtambtenaar, politie en natuurlijk de gezinnen zelf. Zulke casusregie maakt mijn baan zeer gevarieerd en boeiend. De ene keer zit je op kantoor gesprekken te plannen, dan werk je weer thuis of ga je op huisbezoek, soms ook om eenvoudige ambulante zorg te verlenen. Op de vraag “Hoe ziet je gemiddelde werkdag eruit?” kan ik alleen maar zeggen dat ik die niet heb.’

Stap voor stap

‘Vaak komt de hulpvraag van de ouders zelf. “Mijn kind slaapt slecht, wat is er aan de hand?” Of: “Mijn kind is zo druk, moeten we onderzoeken op ADHD?” Zo was er een meisje van vijftien met sombere gedachten dat niet meer naar school wilde, terwijl ze de lesstof prima begreep. Uit onderzoek bleek dat ze kenmerken van autisme had. Samen met alle betrokkenen hebben we toen een plan gemaakt om haar stap voor stap te laten terugkeren: dagbesteding inzetten, goed monitoren, haar zelfbeeld versterken. Het liep goed af, dankzij de samenwerking tussen het gezin, de zorgaanbieder en de onderwijsinstelling. Nu is ze weer elke dag op school.’

Maatwerk

‘Ik bouw op mijn manier aan een betere samenleving. Aan gezinnen die hun veerkracht terugvinden. Ik help mensen zodat ze uiteindelijk zelf verder kunnen in de maatschappij. Vaak lukt dat, en soms niet. Soms sluit je een traject met een goed gevoel af en melden dezelfde cliënten zich een halfjaar later opnieuw. Dat zijn de moeilijke momenten… Al met al is mijn grootste uitdaging om voor ieder gezin maatwerk te realiseren. Om per situatie te kijken hoe je die personen het beste ondersteunt. En uiteraard om te zorgen dat je opzet slaagt, wat, zoals gezegd, niet vanzelfsprekend is.’

Kerstcabaret

‘Waarom zou iemand aan de slag gaan bij Moerdijk? Als ik voor mezelf spreek: vanwege het afwisselende, mensgerichte werk. De complexe problematiek. De voldoening van écht het verschil maken voor gezinnen die even niet verder komen. Maar ook de sfeer hoor. De gemeente is een superfijne plek om te werken. Heel laagdrempelig, korte lijnen, je legt makkelijk contact met collega’s. Plus natuurlijk het kerstcabaret. Daar ben ik een groot fan van, zoiets doen ze niet overal. Om het jaar af te sluiten maken we met een groepje enthousiastelingen een voorstelling met veel humor. Vorig jaar speelde ik mijn eigen Teammanager, wat erop neerkwam dat ik hysterisch dansend en zingend over het podium rende. Gelukkig kon zij erom lachen… Dus ja, het theater heeft me nooit losgelaten. Ik ben ook altijd zangles, dansles, toneelcursussen en musicalopleidingen blijven volgen. Ik denk dat ik daardoor losser in de omgang ben. Voor een groep praten gaat makkelijker. En eerlijk gezegd is het prettig om even níet probleemgericht bezig te zijn. Ik heb geleerd om na een werkdag de deur achter me dicht te trekken, maar als acteur ben je pas echt vrij.’

---